Barkley Maratonları
Bu kadar zor olan ne? Çok az insan Barkley Maratonlarının dünyadaki en zor, en sadist ve mantıksız parkurlardan biri olduğuna itiraz edebilir. Etkinliğin 30 yıllık varlığı süresince, parkuru bitiren koşucu sayısı 20 bile değil. Kıvrımlı giriş süreci, kesin olmayan yarış mesafesi (her zaman 160 km’yi aştığı garanti), öngörülemeyen bir başlangıç zamanı ve eksantrik yarış direktörü Barkley’in kötü şöhretine katkıda bulunuyor. Ancak yarışın en büyük zorluğu, parkurun içerisinde olmak: İşaretlenmemiş rotada yarışçılar, Tennessee’nin dik ve aşırı büyümüş Frozen Head Eyalet Parkı’nda saklı kitaplara doğru yollarını bulmalıdır. Koşucular, her biri 60 saatin altında yaklaşık 30 kilometrelik beş döngü tamamlamalıdır.
Profesyoneller ne diyor: “2013’te bitiremedim. Hava çok kötüydü ve yaklaşık yedi veya sekiz saat boyunca gerçekten kayboldum (çoğu yarışta, insanlar on veya 20 dakika kaybolurlarsa çılgına dönerler). Barkley’de her yıl kaybolduğunuz bir nokta vardır.” Sözleri Jared Campbell’a ait. Kendisi bu parkuru 3 kez tamamlamayı başardı ve 2014 yılının galibiydi.
Batı Eyaletleri Dayanıklılık Koşusu
Dünyanın en eski ve en prestijli 100’üncü Amerikalı şirketi olan Western States, bu sporun en iyilerini bu parkura çekiyor. Yoğun rekabet bir yana, yarış en çok koşucularını, düzenli olarak 100 dereceyi aşan merkezi Kaliforniya’nın acımasız yaz sıcağına maruz bırakmasıyla ünlüdür. Çoğu koşucu, günün en sıcak bölümünde, kabaca 45 kilometre uzunluğundaki amansız tırmanış ve inişlerden oluşan kötü şöhretli Kanyonlarla savaşıyor. Burası, deyim yerindeyse en cesur ruhlara meydan okuyor.
Profesyoneller şöyle diyor: “Şimdiye kadar yaptığım en zor yarış 2013’te Western States idi. Rekor seviyedeki en sıcak ikinci yıldı. GI sistemim yetersiz kaldı ve midemde basketbol topu taşımak gibiydi. Bitirdiğimde, beş kilo hafiflemiştim ve dokuz ayak tırnağımı kaybettim.” -Rory Bosio, bu maratonu iki kez kazandı ve ayrıca en hızlı bitirme rekorunun sahibi.
“Burayı benzersiz bir meydan okuma yapan şey, sıcaklıktır. Bu kanyonlarda yukarı ve aşağı tırmanıyorsunuz , öğleden sonra büyük yokuşlar ve inişler ve kanyonlarda sıcaklık hapsoluyor. Bu yılki yarışta suyum bitiyordu. Hiç bu kadar susadığımı sanmıyorum.” -Sage Canaday.
“Burası, diğer koşu parkurlarının büyükbabası olarak bilinir. Bu nedenle çok rekabetçi ve sporumuzdaki en eski ırk olma mistikliğine sahip. Gerçekten eğlenceli ve bir o kadar da zor bir yarış” —Dylan Bowman, The North Face ve Red Bull sporcusu
“Isı şeytandır ve bu parkuru bu kadar zor kılan şey de budur. Burada neredeyse her yıl koştuğum yarışın en çaresiz ama en kritik kilometresinde buldum kendimi. Burada koşarken, solumuzdan akan Amerikan nehirleri resmen bizimle dalga geçercesine bakıyorlar” —Rob Krar, parkurda iki şampiyonluğu bulunuyor.
Hardrock 100
Amerikan ultra koşusunun bir başka klasik örneği olan Hardrock, hem dikliği hem de uzun arazisi ile tam bir cehennem parkuru. Yarış, Colorado’nun güneybatısındaki San Juan Dağları’nda 160 kilometreden fazla koşu mesafesiyle bilinir. Burada yarışmak için, tüm parkun haricinde birkaç bin metrelik tırmanışlara da hazır olmalısınız.
Profesyoneller ne diyor: “Hardrock sizi çok küçük hissettiriyor. Bu kabul edilmesi gerçekten zor olan bir şey.” —Mike Foote, 2015 Hardrock ikincisi ve Rut’un kurucu ortağı
“Deneyimlerime göre Hardrock, Batı Eyaletlerinden (üst maddemizdeki maraton) çok daha zor bir parkur. Ancak, bu fikrin Hardrock’un tamamlamamın iki kat daha sürmesine bağlıyorum. Henüz Hardrock’ta bir gün geçirmedim.” —Timmy Olson, 2 Western States şampiyonluğu ve parkur rekoru sahibi
Ultra-Trail du Mont-Blanc (UTMB)
Bu güzel ve ikonik 160 kilometrelik ultra büyüklükteki maraton, Chamonix’te başlar ve Fransa, İtalya ve İsviçre üzerinden Mont Blanc’ın çevresinden geçer. UTMB, inanılmaz manzarası (inanılmaz teknik bir arazide kilometrelerce tırmanmaya zorlandığınızda bu manzaraların keyfini sürmek zor olsa da) ve şenlikli atmosferiyle ünlüdür. Belki de yarışın ana cazibesi prestijidir. UTMB her yıl, çoğu en üst düzey uluslararası profesyoneller olan yaklaşık 2.500 koşucuyu kendine çeker.
Profesyoneller ne diyor: “UTMB ile ilgili en zorlu şey yaptığımız zorlu tırmanışlardır. Bu yarışın temposu gerçekten zor, özellikle de atmosfere kapılırsanız. El fenerimin ve yedek el fenerimin pili yol boyunca bitti. İPhone’umdaki el fenerini 1.5 saat ve 1 kilometrelik iniş boyunca kullandım. İşe yaradı, ancak ideal değildi.” —Bosio
Marathon des Sables
Marathon des Sables, Sahra Çölü boyunca yaklaşık 230 kilometre uzunluğunda yedi günlük çok aşamalı bir yarıştır. Rota yıldan yıla değişir. Tam mesafeye ek olarak, yarışçılar kum tepeleri üzerinde koşarken Fas’ın aşırı sıcağına ve kendi yiyeceklerini, suyunu, ilk yardımlarını ve fazladan giysilerini taşıma yüküne dayanmalıdır.
Profesyoneller ne diyor: “Marathon des Sables, karşılaşabileceğiniz en zorlu koşulardan biri. Yoldaki engeller gerçekten insanın sınırlarını zorluyor. Peki, neden böyle bir yarış ilgi çekiyor? Çünkü insanlar sırtlarındaki şeylerle hayatta kalıp kalamayacaklarını görmek istiyor.” —Lisa Smith-Batchen, Marathon des Sables’ı kazanan ve iki kez Badwater kazanan ilk ABD’li kadın
