Bebekler daha çok başparmak olmak üzere, diğer parmaklarını, hatta ayak parmaklarını bile emebiliyor.Ve bu parmak emme alışkanlığı genellikle anne karnında başlıyor. Bazı bebeklerin doğduklarında parmak veya el bileklerinde görülen kabarcıklar da parmak emme alışkanlığından kaynaklanıyor.Bebek yaşamak için emmek zorunda kalıyor. Doğduktan sonra 4-5 aylık oluncaya kadar sadece emerek besleniyor. Emme aynı zamanda bebek için haz veren bir faaliyet ve psikolojik doyum sağlıyor.Tabi bu alışkanlığın uzun sürmesi en azından ağız ve diş sağlığı açısından iyi bir sonuç doğurmamaktadır.
Beslenmeye bağlı parmak emme normal şartlarda 1. yılın sonunda kesilebiliyor ve 2. yıldan sonra bu davranış duruyor.Çok nadir olarak da 5-6 yaşına kadar devam edebiliyor. Normal davranış ve ilişkiler yoluyla da 1 yaşın sonunda bu alışkanlığını terk edilebiliyor.
Önemli olan nokta, anne ve babalar da parmak emmenin bir hastalık olmadığını ancak diş deformasyonuna yol açmadığını bilmeli. Çünkü buna inanan anne baba ve aile büyükleri, çocuklarını kötü bir alışkanlık olarak düşündükleri parmak emmeden vazgeçirmek için çok şiddetli tedbirlere başvurabiliyor.Evet bu alışkanlığın olabildiğince erken kesilmesi olumludur.Ancak parmaklarına acı biber sürerek, ellerini kollarını bağlayarak veya dayak atarak onlara unutamayacakları acı verecek cezalar ile değil, çocuğun psikolojisini bozmayacak tedbirler ile bu alışkanlığın sonlandırılması gerekmektedir. .
PARMAK EMEN ÇOCUKLAR....
- Diş çıkarma zamanında diş mineleri kaşındığı için,
- Çevrelerinde parmak emen birilerini model aldıkları zaman,
- Ebeveynler arası gerginliklerde,
- Sevgi ve güven eksikliği varsa,
- Memeden erken koparılmışsa,
- Ek besinlere zorlanmışsa parmaklarını emebiliyor.
BU ALIŞKANLIĞI NASIL ENGELLEYEBİLİRİZ ?
- Bebeği memeden erken kesmemeye çalışın.
- Çocuğunuzun psikolojisini olumsuz yönde etkileyecek davranışlarınızı düzeltin. Şiddet uygulamayın ve onu olumsuz fikirlerle korkutmayın.
- Parmak emmesini terk etme arzusunu harekete geçirmek için onu ödüllendirin..
- Ona kendi kendini kontrol edebilmesi için isterse bu alışkanlığı terk edeceği inancını kazandırın.
Emme fonksiyonu yeni doğmuş çocuklarda çok kuvvetlidir. Ancak parmak emme ve dil emme alışkanlıkları ilk 1.5 sene normal olmakla birlikte 2 yaşın sonunda kaybolur. Ancak parmak emme, emzik emme alışkanlığı devam edecek olursa henüz gelişmekte olan kas ve kemik yapıları üzerine basınç uygulayarak dişlerin yer değiştirmesine yol açar. Bu durumda üst ön dişler öne alt ön dişler ise geriye doğru eğilir ve alt ve üst ön dişler arasında açıklık meydana gelir. Alışkanlık bırakılırsa bu açıklık kapanır ancak 3.5 yaşından sonra kalıcılık artar. Parmak emme alışkanlığı gece uyurken de devam ederse daha etkili olur ve bunun sonucunda üst çenede darlık (V şeklinde bir çene kavsi) meydana gelir.
Çene yapısının bozulması sonrasında dişler çapraşık çıkarak çocukların ileriki yaşamlarında hem görünüş hem de diş sağlığı açısından farklı problemler yaşamasına neden olur. Çapraşık dişlerin temizliği ve bakımı normal dişlere oranla çok daha zor olduğu için çürüme riski daha fazladır. Ayrıca görünüm olarak da insanları rahatsız edeceği için yaşam kalitesini olumsuz yönde etkiler.
Parmak emen çocukların erken dönemde bir ortodonti uzmanına görünmeleri ve bu alışkanlığın bir an önce bıraktırılması gerekmektedir. Ortodonti uzmanı tarafından yapılan sabit veya hareketli ağız içi aygıtlarla alışkanlığın önüne geçilebilinir ve tedavi sağlanır. ancak duygusal ihtiyaçlar da parmak emme gibi alışkanlıklara neden olabildiği gibi, aynı zamanda bir psikolog veya pedagog desteği almak da uygun olabilir. Alışkanlıklara bağlı çene bozukluklarında en önemli nokta, sorunun erken tanı ve tedavisidir.
