Açgözlülük tüm dinler tarafından bir suç olarak kabul edilmiş ve yasaklanılarak günah sayılmıştır.
Türk Dil Kurumu ise açgözlülüğün tanımını ‘´mala, yiyeceğe ve içeceğe doymak bilmeyen, açgöz, gözü aç, gözü doymaz, tamahkar, haris, hırslı´´ gibi tanımlarla yapmakta...
Fakat açgözlülük günümüzde bir yaşam tarzı haline gelmiş durumda...
Açgözlü bir insan dendiğinde genelde insanın aklına yemek içmek gelir.
Oysa ki tamah edilmeyen her olayda, işte, makamda kısaca hayatın her evresinde açgözlülük vardır.
Ve çok ilginçtir açgözlü olmayan insanların hakarete uğradığına bile şahit oluyoruz.
Enayi ya da keriz gibi sıfatlarla anılıyor açgözlü olmayan insanlar.
Açgözlü olmaksa övülerek göklere çıkarılıyor.
Açgözlülüğün dayandığı temellerden birisi olan hırs da böyle...
Hırslı olmak güzel bir şey fakat bu hırs ihtiraslara dönüştüğünde önlenemez zararlar verebilir insan yaşantısına.
Yanlışlardan temel alarak sürdürülen bir yaşamın ise doğruya yönelimi elbette ki beklenemez.

İnsanın yaşaması için gerekli olan ihtiyaçları sayarsak çok kısa bir liste çıkar karşımıza.
Sonsuz ihtiyaçların aksine; yiyecek, giyecek, barınma, güvenlik insanın yaşamını devam ettirmesi için yeterlidir.
Hz. Mevlana´nın da dediği gibi:´´ Okyanus ne kadar büyük olursa olsun insan yalnızca kabı kadar su alabilir.´´
Kabı kadar su alan insan kabı kadar su ile yetinmesini de bilebilmelidir huzurlu bir hayat yaşabilmesi için.
Aksi takdirde insan eğer açgözlülük yaparsa kendisine ve daha da vahimi çevresindekilere zarar verir.

Açgözlü insanlar için yeteri kadar hiçbir zaman yeterli değildir.
Devamlı suretle daha fazlasını ve daha fazlasını isterler.
Açgözlülüğün büyüsüne kapılmış olan insanlar ne aile bağlarını, ne toplum kurallarını, ne de devlet otoritesinin oluşturduğu kuralları dinlerler.
İnsanı insan yapan ahlak kurallarını bile çiğnerler.
Bunun sonucunda ise asla mutluluğa ve huzura ulaşamazlar.
Çünkü açgözlülük yapısı gereği insanda oluşan boşluk bir kara deliğe benzer ve asla doldurulamaz.
Bu kara delik en sonunda insanın kendisini de içine çekerek, insanı ve kendisini yok eder.
Bu kaçınılmaz bir sondur.

Durum böylesine korkunç ve böylesine açık olmasına rağmen açgözlülük günümüzde bir yaşam tarzı halini almış ve anormalliğini yitirmiştir.