Söz, insanlar arasındaki en önemli iletişim ve anlaşıp kaynaşma aracıdır.
Söz aynı zamanda bir insanın düşüncelerini, duygularını, hislerini, bildiklerini ve inandıklarını açıkla-ma, ortaya koyma, ifade etme, duyurma ve ilan etme aracıdır.
Halk arasında ‘boş laf’, ‘kuru söz’, ‘işkembeden atma’, ‘faso fiso’, ‘laf kalabalığı’, ’laf gürültüsü’ gibi çeşitli deyişler ve yakıştırmalar vardır.
Herkes istediği sözü söylemekte, düşüncelerini, inançlarını ve fikirlerini aklının, dilinin kapasitesi nispetinde açıklama ve dillendirme hak ve özgürlüğüne sahiptir.
Her söz doğru olmadığı gibi, her söz eğri de değildir.
Söz var yılanı deliğinden çıkartır, söz var söyleyeni canından eder.
Söz var savaş çıkartır, söz var barışı tesis eder.
Devlet kuran söz de vardır, devlet yıkan söz de.
Toplumda bazı insanlar bol bol söz söylerler, atarlar, tutarlar, keserler, biçerler… Onları dinlerken adamın allame-i cihan olduğunu sanırsın.
Ancak yaşam boş lafa pabuç bırakmaz. Dediklerini yapamayanları hiç mi hiç bağışlamaz.
O nedenle insan bildiğini ve inandığını söyleyecek ve daha da önemlisi söylediklerini yapacaktır. Gerisi boş laf. Boş laf ise karın doyurmaz.
ÖZSÖZ: 1. ‘Allah, kendisine yalvaran bunalmış kullarına karşılık verir, onu selamete çıkartır ve kötülükleri ondan uzaklaştırır.’ (Neml/62)
2. ‘Allah, kendisinin koruması altına girmiş kişileri korur ve sever.’(Tevbe/4)
Düzelti: 28.12.2012 tarihinde yayınlanan “Hırs, Açgözlülük ve Aldanma” adlı yazımızın 11. satırında ‘insan’ sözcüğü ‘inkar’ olarak yazılmıştır. Düzeltir, siz kıymetli okurlarımdan özür dilerim.
