Afyon deplasmanına giderken kafamda söyle bir düşünce vardı? Maçın başlarında gol atarız.
2 haftadır kafalardan oyun anlamında karışıklık biter, güle oynaya 3 puanla döneriz. Tamamen bir serabın içindeymişiz haberimiz yok.
Maça kısıtlı imkan ve U-19 ile çıkan ev sahibi takım, baktı bizde uyuşukluk var, cesaretle gelmeye başladı. İlk pozisyonumuz 40.dakikada net karşı karşıya Bilal ile değerlendiremedik. Ayrıca 4 korner kullandık ama peynir ekmekle sahada olan Afyon’un 2 pozisyonu var.
İlk yarıda sahada ne yaptığımızı, kimle ne şartta karşılaştığımız takımı dahi etüt edemedik. İnanın koca 97 dakika bitti. Bu oyuncu çok iyiydi diyeceğimiz tek oyuncu yok. Sadece şunu söyleyelim; oyuna dahil olan futbolcularımız takımın vitesini arttırdı. Oyunun son bölümlerinde daha rakip yer alanda kaldık. Buna rağmen gol bulamadık. Hatta 85. dakikada rakibin net penaltı beklediği pozisyonda hakemin devam kararı bizim için büyük şanstı.
Sonuç olarak bana göre hala takım olamadık. Sahada kopukluk devam ediyor ve ismi bu ligde namlı oyuncular maalesef beklentinin çok uzağında. Düşünün bir yanda 45 trilyona kurulmuş bir takım, bir yanda bu ligde kalmaları hayal olan rakip karşında galibiyet golünü uzatmada bulabiliyoruz. Kısaca bu maçın öyküsü bizim için sadece 3 puan ve ligin ilk galibiyeti olarak anlamlı. Fakat hatırlatalım, bundan sonra oynayacağımız maçlara böyle çıkarsak işimiz çok zor...
