Yeni teknik heyetle gittiğimiz, umut taşıyıp sürpriz peşinde koştuğumuz deplasmanda, yenilerek kötü gidişata dur diyemedik.
3 stoperle çıktığımız maçta, sanki ilk hedefimiz beraberlik gibiydi. Sağbekte ilk kez oynayan Erdal maçın stresinde kalırken, solda Oğuz ofansta yokken savunmada iyiydi. Kaleci Gökhan’ın rakibin direncini kırdığı kurtarışlarla bizi umuda taşıdığı anlarda sürpriz kovaladık. Fakat bu maçta beni umutlandıran bloklar arası kopukların giderilmesi, rakip hatların kesilmesi oldu. Daha önceki haftalara göre daha organize ve daha istekli bir takım görünümündeydi. Cüneyt hoca bana göre takıma dokunuş yapmış ama bizim artık iyi futbol organize ataklar dışında maç kazanmamız şart. Ligde hiç hak etmediğimiz yerdeyiz ve her maçın hikayesi başka. Bu maçta bazı oyuncuların dikkati çekildi ve kimsenin yerinin garanti olmadığı deklare edildi. Bazı atraksiyonlarda farklıydık. Fakat Kocaeli takımının bireysel yetenekleri ön plana çıktı. Onların takım olamadığını net söyleyebiliriz. İnegölspor’un yine ilk yarı başka, 2.yarı başka kimlik sahaya koyduğunu söyleyelim. Bunu artık kenara koymalıyız.
Maç 90 dakika ve biz bunu 6 haftadır anlayamadık. Maceraya gerek yok. Son dakikaya kadar aynı mücadeleye göstermemiz gerek. Kalemize gelen ve yapılan bireysel hataların golle sonuçlanması, kısaca kolay gol yeme işini çözmek gerek. Rakip kaleye daha çabuk ve daha diri gitmek için mücadele etmeliyiz.
Bütün bu sorunları da bana göre Afyon maçına kadar çözmek şart. Kısaca İnegölspor için puan tablosu ve ligdeki konum tehlike çanları çalıyor. Körfezde yenilgi belki bizi üzdü ama en azından sahada bir mücadele, istek ve farklı bir anlayış Afyon maçı öncesi beni umutlandırdı.
Bazı maçlar vardır tek çare kazanmak olan, işte Afyon maçı da bu maçlardan biri. Kenetlenip, birlik olup, sahadan 3 puanla ayrılmalıyız. Zira başkada bir çare yok gibi bu saatte…
