İnegölspor için artık her maç bana göre önemli hatta puan anlamında final gibi. Kocaeli maçı da bu maçlardan biriydi. Maç öncesi oynanmadan 1 puan kabul mü deseler, tereddütsüz tamam derdim. Ama maçın hikayesine bakacak olursak, bana göre kaçan 2 puan bizim aleyhimize oldu.
Maçın başında net pozisyon harcayan bu ligin kelli felli ekibi Kocaeli karşısında farkı yiyeceğiz derken, maça ortak olduk. Sahada kazanma ve puan adına her şeyi yapmaya çalıştık. Bir kere kendinden kadro kalitesi yüksek takımlarla övünüyorsan bu kaçınılmaz. Daha fazla isteyecek ve karşındaki takıma oynama topu kullanma, kısaca sahada cirit atma imkanı sağlamayacaksın. Bunları oyunun uzun bölümünde yaptık. Bazı anlarda ise nefesimiz yetmedi. 2 fark ile öne geçince yapmamız gerekeni yapamadık. Rakibe can suyu verecek anda golü yedik. Ardından bazı dakikalarda panik ve telaş yaptık. Maçı koparacağımız anlarda acemilikler yaptık. Oyunda kaleci Gökhan oyunu soğutma adına biraz abartıya gidince de kendi kendimize harakiri yapmış olduk.
Sahada oyuncular adına herkes elinden geleni yapmaya çalıştı. Oyuna dahil olanlar katkı sağladı diyebiliriz ama bizim için ligde rahat maç olmadığını da ekleyelim. Düşme hattıyla aramızda 5 puan var ve bu bence kolay kapanacak bir sayı.
Afyon, Niğde, Velimeşe bizim adeta yol haritamızı belirleyecek bir süreç. 2.yarı geride 6 maç kaldı. Alınan puan 3. Buda zaten bizim hal hareketimizi fazlasıyla gösteriyor.
Sonuç olarak bana göre İnegölspor için kalan bütün maçlar konumumuz itibarıyla fazlasıyla önemli. Bize bir şey olmaz, düşmeyiz şeklinde havaya sakın girmeyelim. Çünkü 2007’de böyle düştük. Yine bize bir şey olmaz diyerek 2009’da Alibeyköy ile savaş gibi maça çıktık. Hatırlatalım. Çünkü gelecek geçmişten alınacak dersle şekillenir diye bir söz var. Hem de bizi tamda şu dönemde anlatan...
