Geçen gün Cins dergisinin Haziran sayısını karıştırıken Esra Ergenç´in bir makalesine takıldı gözüm. İnanılmaz bilgiler veriyordu. Hayret verici. Şu bizim meşhur “Adamlar yapmış aga !” galat- meşhurunun arkasında ki korkunç gerçeği farkettiren bilgiler. Evet yapmış adamlar..  Ama nasıl !?

Dünyanın en başarılı öğrencileri Güney Kore´den çıkıyor..  

Uluslararası eğitim başarısını sınıflandıran PISA sisteminde hep üst sıralarda. En son beşinciydi. Diğer ilk dördü de uzak doğudan. Fakaat Kore´de standart bir okul günü 08.00´de başlayıp 17.00´de bitiyor. 

Ama durun daha bitmedi.. Ardından HAGWON isimli bir sistemin kurbanı durumunda Kore´li yavrucaklar. Bir çeşit etüt merkezi diyebileceğimiz HAGWON´da öğrenciler ekstranın ekstrasını alıyorlar. 

Böylelikle sabah okula gitmek için evden 07.30´da çıkan çocuk eve gece yarısında dönüyor. Oyun mu? Eğlence mi!? O da nasıl bir şey ki!?

Peki sonuç!? dünyanın en iyi 4.eğitim sistemine sahip oluyorsun.. Sonra..? 

Sonra çoğunluğu gençlerden oluşan günde ortalama 40 intihar vak´ası.. 9 yaşından sonra antidepresan kullanmayan çocuğu dövüyorlar desek yeri... Strese bağlı davranış ve kişilik bozukluğu teşhisi konmayan Kore´li çocuğu müzede sergileyecekler neredeyse...

Ji´nin hikayesi var ki akıllara durgunluk verecek cinsten. Ji 14 yaşında, evden okula, okuldan eve gidip gelen Kore´li bir velet. Üstelik Kore´de ki tüm öğrenciler arasında %1´lik dilimin içinde. Hafız gibi oğlan... Annesinin, neredeyse diğer bütün Kore´li anneler gibi Ji´ye durmadan söylediği bir şey var: “Ne pahasına olursa olsun , bir numara olmalısın.

 

Ji´nin kendilerinden ayrı yaşayan babası günün birinde eve geldiğinde, ortada bir terslik olduğunu anlıyor. Kısa süre sonra da kapıları bantla kapatılmış bir odadan Ji´nin annesinin cesedini çıkarıyorlar. Ji, annesini öldüreli tam 8 ay olmuş. Üstelik kokmasın diye cesedi koyduğu odanın kapısını bantlarla kapatmış, bir terslik olduğu anlaşılmasın diye de ‘annem şehir dışında´ demiş konu komşuya. Daha da üstelik bazen arkadaşlarını çorba içmeye davet etmiş falan. Bütün bu süre içerisinde de okula gidip gelmeye devam etmiş. ‘Anneni niçin öldürdün?´ sorusuna verdiği cevap kısa olmuş. Ji´nin: ‘başarısız olmaktan korkuyordum. Annemin beni başarısız biri olarak görmesinden korkuyordum.”

 İşte o meşhur telefon markası gibi markaların başarısının arkasında böyle bir acıklı backgraundlar/hikayeler var... Yazık..! İnsan değil robot üretiyorlar... Kapitalizmin azgın ve acımasız çarkları arasında öğütülen milyonlarca yavrucak... 

 Adamlar yapmış aga ! Evet evet yapmış...