Genel durumumuz ofsayt bu aralar.
Kalkan bir bayrak, çalan bir düdük ve geçersiz bir gol, yüzde şaşkın bir bakış. Kursağımızda kalan bir sevinç. Gelmeyin üstümüze tekerleği patlak kamyona bezer olduk. Bir sağa bir sola zig zag çizerek yol alıyoruz bu meçhul hayatta.
Herkesin taktik verdiği ama kimsenin bilmediği...
Bilgisiz olupta bilmişlik taslayan acayip ve bir o kadar da garip olan insanların çırpınışların türküsünü mırıldar olduk. Çare bulmaya çalışmayan, bahane üreten bir neslin çocukları olduk her şeyi kabullenmişçesine.
Ne istediğimizi de unutur olduk. Balık hafızası tadında yaşar olduk hayatı anı yaşayarak, günü kurtararak, yarını unutarak ve geleceğe umutsuz bakarak. Yakışır mıydı güzel ülkemin güzel insanına söyle? Ne ara bu hale geldik toplumca. Kader sana ofsayt bayrağını kaldırmış olabilir.
Ne yani bırakacak mısın? Hayat devam ettiği sürece mücadele devam eder unutma.
Ve bu hayatta attığın her gole sevinmeyeceksin çünkü bazen attığın gol kendi kalenedir.
Zaten attıkça olgunlaşacaksın, bazen hayır, hayırlıdır sözünü asla unutma. Hayatın uzatma dakikalarında galibiyet gölü atmanız dileğiyle. Hayata hep galip bakın ve mütevaziliği bir kenara bırakıp başarılarınızın tadını çıkarın çocuklar gibi delicesine.
