İnegölspor için Maraş maçının kolay geçeceği kağıt üstünde de belliydi. Sahada da aynısı oldu.
Aslında bu sezon ligin son 4 sırasındaki takımlara kaptırılan puanlar, belki lig sonunda kaderimizi belirleyecek. Fakat bu maçta korkulan olmadı ve 3 puanı 3 golle alarak kalan 7 maça adeta finale çıkmaya hak kazandı. Gerçeği söylemek gerekirse, konuk Maraş kendi bile inanmadığı bir yolda ilerliyor. Düşmüş bir takım ve ligde kalmaları imkansız ötesi bir şey.
Maçın başlarında attığımız gol olmayan gardlarını düşürünce, bizim içinde sonrası kolay oldu. Rakibin şut denemeleri dışında, ilk yarıda bir etkisi olmazken, bizimde hem kanatlardan Ersel ve Aykut ile bindirmelerimiz, göbekten de Bahadır’ın aralardan rakip savunmayı delme girişimlerini izledik.
Rakibin 2. yarı baskısıyla oyunu uzun süre kendi bölgemizde kabul etmiş gibi görünsekte, bunda birazda dinlenme moduna girmemiz neden olmuş gibi göründü. Aslında Emir biraz erken oyuna alınsa, diğer değişikler daha erken olsa bana göre hem takım daha dinlenik olurdu hem de ligden düşmüş bir takıma karşı maç eksiği olan futbolcular daha uzun süre alabilirdi.
Bu maçın 3 puandan başka bir hikayesi yok bizim adımıza ama 2. yarı ortaya koyduğumuz düşük rolantili futbolu hatırlatalım. Sivas deplasmanında beraberliğe dahi yetmez. Bundan dolayı bizim için çok kritik olan bu maçta istediğimizi elde etmek için bu maçta yaptığımızdan daha fazlasını yapmak gerekiyor.
Aslında bu zamana kadar gelinen noktada takımı taşıyan, öne çıkan oyuncu sayısı 3 ya da 4. Bundan sonra diğer oyuncularında kalan maçlarda öne çıkıp zorlu fikstür sürecinde takımın yükünü taşıyan arkadaşlarına yardımcı olmaları şart.
Aksi takdirde oynayacağımız maçların ne telafisi var, ne de mazereti. Tek gerçek sahaya 11 oyuncunun aynı şekilde yüreğini ortaya koyup kazanma adına elinden geleni yapması...
