İnegölspor’un maçlarını izlerken sabır çekmekten sabır taşı olduk çıktık. Aslında bu maç bir anlamda önce savunmayı düşünen Şaban hoca içinde bu takımın bu anlayışla nereye kadar dayandığını da gösterdi. Yaş ortalaması tecrübenin üstünde olan bir takım, her maç attığından fazla nasıl yer adeta ders niteliğinde izlemiş olduk. Daha maçın başında öne geçmişsin hatta 2.gol şansını yakalamışsın sonuç beraberliği zor kurtarmışsın. Orta sahamızı geçen her top kalemizde tehlikeli oluyor.
Bu ligde onca geçmişi olan bir futbolcunun bu kadar basit hatalar yapması akla ettirilen bir şey değil. Bana göre çok umut bağladığımız bazı isimler bu işin ciddiyetini hala fark edemedi. Kanatlardan bindirme kaleye şut oranı ve bütün bunların yanında istekli ve rakibi bunaltan bir oyun göremedik.
Attığımız ilk golde ortanın golde duran topu iyi kullanmanın faydasını gördük. Bu takımın bu ligde korkulu rüya ortamından uzak durması için Velimeşe, Turgutlu ya da Serik maçlarını kazanması gerekiyordu. Şimdi bunlar olmayınca Maraş ve sonrası maçlarda puan ya da puanlarla çıkmamız şart.
Takımda bir moral motivasyon problemi var. Fakat bunları da artık atlatmamız şart. İnegölspor kesinlikle yönetimin kurduğu kadro ve beklenti ile ligde bulunduğu durum çelişki de. Kısaca geride kalan 11 haftaya takılı kalmadan önümüzdeki maçlarda dirilişe geçme zamanı ki, buna geç bile kaldık...
