Bazen en umutsuz görünen yerlerde bile hayat filizlenir. Yıllar önce kurak bir bahçenin ortasında, yemyeşil dallarıyla yükselen bir ağaç görmüştüm. O manzara beni derinden etkilemişti: Nasıl olur da böylesine çorak bir toprakta bu kadar güçlü açabilirdi? Onu ayakta tutan, yeşermeye devam etmesini sağlayan güç neydi?
Kuraklığa aldırmadan yeşermeye, çoğalmaya ve güneş gibi parlamaya cesaret etmişti. Çünkü doğanın kanunu buydu: En zor şartlarda bile hayata tutunmak, direnmek ve büyümek.
Biz insanlar da aslında böyle değil miyiz? Bizi solduracaklarını sandıklarında, parlamayı seçeriz. Zorluklarla sınanır, mücadele eder, her düşüşte yeniden ayağa kalkarız. Hangi insan, çetin yollardan geçmeden gerçekten parlamıştır ki? Asıl ışık, doğuştan gelen değil; yaşananlar karşısında kaybedilmeyen inançtır. Zorluklardan beslenen, mücadele eden ve pes etmeyen insanların hikâyeleri ilham vericidir, çünkü onlar gerçek gücün ve direncin sembolüdür.
Bunu en iyi gösteren örneklerden biri, Thomas Edison’dur. Elektrik ampulünü icat etmeden önce binlerce kez başarısız oldu. İnsanlar ona vazgeçmesini söylediğinde, “Başarısız olmadım, sadece işe yaramayan binlerce yol keşfettim.” demişti. O zorluklar olmasaydı, belki de bugün dünyamızı aydınlatan ampul hiç var olmayacaktı.
Bir diğer örnek ise Helen Keller. O, hem görme hem de duyma engelli olmasına rağmen büyük bir yazar ve aktivist oldu. Küçük yaşta kendisine “yapamazsın” denilse de, o tüm engelleri aşarak dünyaya ilham verdi. Zorluklar onu yıldırmadı, aksine daha da güçlendirdi.
Bu, çok güçlü bir metafor. Kuraklığın ortasında yeşeren ağaç gibi, insan da zorluklarla beslenip büyür aslında. En çok yara alanlar, en sert rüzgârlara dayananlar, sonunda en güçlü hale gelenler olur. Çünkü zor zamanlar, insanın içindeki potansiyeli keşfetmesini sağlar.
Belki de hayatın en büyük ironilerinden biri budur: Bizi zorlayan şeyler, aslında bizi en çok geliştiren şeylerdir. Kendi köklerimize daha sıkı sarılmayı, daha derinlere inmeyi öğretir. Tıpkı Edison ve Keller gibi, zorluklardan kaçmak yerine onlara rağmen büyümeyi seçenlerin hikâyeleri en çok ilham verenlerdir.
“Öyleyse biz de tıpkı o ağaç gibi olalım. Kuraklıklara aldanmadan yeşermeye, büyümeye ve en zor şartlarda bile var olmaya cesaret edelim. Unutma, en büyük ışık en karanlık zamanlardan doğar. Ve bir zorlukla karşılaştığında, bu ağacı hatırla. Yeşermeye devam et!”
